Իսկ կեսգիշերը շուտ եկավ (տեսանյութ)
Հայաստանը յոթերորդ անգամ միացավ աշխարհի շուրջ 40 երկրների հազարավոր թանգարանների շքահանդեսին:
Մայիսի 14-ի գիշերը մայրաքաղաքի ու շրջանների գրեթե բոլոր թանգարանները պատրաստվել էին ընդունելու այցելուներին ու կազմակերել ամենատարբեր միջոցառումներ: Դռները բաց էին բոլոր ցանկացողների համար:
Հավանաբար ոչ միայն անվճար մուտքն ու ակտիվ այցելության համար խոստացված մրցանակներն էին պայմանավորել այցելուների այսպիսի մեծ հոսք: Նաև ակնկալիքը մշակութային ժառանգության մշտական ցուցադրությունից բացի հետաքրքիր միջոցառումների, թատերական ներկայացումների, համերգային ելույթների ու անսպասելի հանդիպումների ականատեսն ու մասնակիցը լինելն էր:
Հայաստանի ազգային պատկերասրահում մինչ փոքրիկները սովորում կամ սովորեցնում էին օրիգամի պատրաստել ի տուրք Ճապոնիայի երկրաշարժը վերապրածներին, նրանց մայրիկներն ու հայրիկներն ու մյուս մեծերը հիանում էին Վարդգես Սուրենյանցի գործերով:
Մինչ Երևանի պատմության թանգարանում երիտասարդները վալս էին պարում, Ալեքսանդր Սպենդիարյանի տուն-թանգարանի այցելուներն էլ ճաշակում էին կոմպոզիտորի բաղադրատոմսով պատրաստած կակաոն, Մարտիրոս Սարյանի տուն-թանգարանում լրագրողները կազմ-պատրաստ սպասում էին բարձրաստիճան պաշտոնյաների այցին:
Մշակութային ժառանգության պահապանները փորձեցին թանգարանների առօրյան այդ գիշեր տոն դարձնել, որը թերևս հաջողվեց, ու շատերը հավանաբար ափսոսացին, որ կեսգիշերին տոնն ավարտվեց, ու միջոցառումների բազմազանության մեջ էլի ինչ-որ բան չհասցրին ... օրինակ միանալ«Էրեբունի» արգելոց-թանգարանի «Ռետրոսպեկտիվ» միջոցառմանն ու վերապրել 1968-ի հոկտեմբերյան Երևանի տոնական շունչը...
Ի դեպ, այս տարվա «Թանգարանների գիշերը» Հայաստանում անցավ «Գրավոր հիշողություն» կարգախոսով, նվիրված Հայ գրատպության 500-ամյակին: Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարանն էլ անմասն չմնաց ու ցուցադրեց պահուստներից լույս աշխարհ գալու իրենց ժամին սպասող հայ գրքարվեստի նշխարները:
