«Խանի պես էինք ապրում, որովհետև կիրթ էինք, հիմա դարձանք մուրացկան». Առավոտ (տեսանյութ)
Ադրբեջանի Թարթառի շրջանի Բեգում Սարով հայկական գյուղի բնակիչ Սուրեն Տոնյանը տարիներ առաջ 600 այլ ընտանիքների հետ փախել է թշնամուց և ապաստանել Հրազդանում: Կարոտն աչքերում՝ ամեն օր հիշում է իր կորցրած տունը, շրջկոմի առաջին քարտուղարից նվեր ստացած «Ժիգուլի» մակնիշի մեքենան («Իտալիայի վիպուսկ էր, է՜»,- ծիծաղում է):
40 տարվա գյուղատնտեսը ոչինչ չի խնայել զավակներին բարձրագույն կրթությամբ ապահովելու համար: «Խանի պես էինք ապրում, որովհետև կիրթ էինք: …Դարձանք փախստական, դարձանք մուրացկան», – դառնությամբ պատմում է Սուրեն պապը: Մինուճար որդին զոհվել է Արցախի ազատամարտում: Կինը կորստյան վշտին չի դիմացել: Այդ օրվանից ի վեր միայնակ է ապրում, ուրիշների հողը մշակում «փայի» դիմաց: Պատահել է՝ խաբել են, չեն վարձատրել, սակայն երբեք իր բախտից չի բողոքել: «Բոլորից գոհ եմ», -ասում է նա:
Օրերը ցրտելուն պես 85-ամյա ծերունին դադարում է աշխատել, քանի որ ճողվածքի ցավն իրեն զգացնել է տալիս: Վիրահատությունն անհնարին է. 37000 դրամ կենսաթոշակը միայն կոմունալ ծախսերի համար է բավականացնում:
Ամբողջական հոդվածը այս հասցեով՝
