Բացել լրահոսը Փակել լրահոսը
A A

Դատախազը պարտավոր կլինի վերանայել

Հարցազրույց

Վաղը կշարունակվի ՚7-ի գործովՙ դատավարությունը: Ընդդիմության 7 ներկայացուցիչներ մեղադրվում են հենց այն հոդվածներով, որոնք պահանջում է վերանայել ԵԽԽՎ-ն: Արդյո՞ք այդ հոդվածների վերանայմամբ ազատ կարձակվեն նրանք: ՚Ա1+ՙ-ի հարցերին պատասխանում է ԵԽԽՎ-ում հայկական պատվիրակության ղեկավար Դավիթ Հարությունյանը:

-Իմ պատասխանը իրավական առումով պետք է գնահատել: Փոփոխությունների հիմնական նպատակն այս կամ այն անձի խնդիրը լուծելը չէ, այլ` ապահովելն է այն, ինչ պետք է ապահովի Քրեական օրենսգիրքը: Այսինքն` մարդու իրավունքների պատշաճ պաշտպանություն, իրավական որոշակիություն եւ երրորդը` ինչ նշել է ԵԽ մարդու իրավունքների հանձնակատարը, որ անթույլատրելի է քաղաքական կարծիք հայտնելու համար` անձը ենթարկվի քրեական պատասխանատվության: Քանի որ պրն Համմարբերգը արդարացիորեն համարել է, որ մեր քրեական օրենսդրությունը հնարավորություն է ընձեռում տարածական մեկնաբանությունների, ապա այն անհրաժեշտ է հստակեցնել: Ցանկացած հստակեցում, որը կնեղացնի այսօրվա սահմանումը, ունի հետադարձ ուժ: Արդյո՞ք այդ 7 անձանց վրա, որոնք այս պահին դատապարտվում են, այն կազդի, թե՞ ոչ:

Ես լինելով, օրենսդիր մարմնի ներկայացուցիչ, որեւէ իրավունք ինձ չեմ վերապահում միանշանակ ասելու` այո կամ ոչ: Բայց կարող եմ միանշանականորեն ասել, որ դատախազը պարտավոր է վերանայել իր մեղադրանքը եւ համապատասխանեցնել այն օրենքի նոր դրույթներին, եթե դրանք ընդունվեն:

- Պարոն Հարությունյան, դուք ղեկավարելու եք այն աշխատանքային խումբը, որը պետք է վերանայի Քր. Օր 225 եւ 300 հոդվածները: Ըստ Ձեզ` մինչեւ ԵԽԽՎ ապրիլյան նստաշրջանը ուժի մեջ կմտնե՞ն այդ փոփոխությունները: Կհասցնե՞ք:


-Առաջին անգամ չէ, որ ես ստիպված եմ ղեկավարել խմբեր, որոնք պետք է գործեն արագ: Խումբը պարտավորութուն է ստանձնել ԱԺ նախագահի առջեւ` ավարտելու աշխատանքը մինչեւ փետրվարի 19-ը: Այդ նշանակում է, որ խումբն ամենաուշը փետրվարի 18-ի երեկոյան արդեն պիտի Աժ նախագահին հանձնի իր առաջարկությունները: Իմ գործունեության անցած 12 տարիները ինձ թույլ են տալիս ասելու, որ առ այսօր ես երբեւէ ժամկետներ չեմ խախտել եւ չեմ խախտի:

-Ամեն անգամ ԵԽԽՎ պահանջները կատարելիս` Հայաստանը կանգնում է օրենսդրական փոփոխություններ կատարելու խնդրի առջեւ: Այսինքն` մեր երկրում օրենքներն են մեղավո՞ր:


-Ես համաձայն չեմ, որ մեղավորն օրենքներն են: Սա ժողովրդավարության կայացման դժվար ճանապահն է: Հնարավո՞ր է այն հեշտացնել: Այո, բայց ոչ միշտ:

-Պարոն Հարությունյան, բանաձեւի պահանջներից մեկը շարունակում է մնալ լրատվամիջոցների գործունեության անկախությունը: Բանաձեւը ընդգծում է, որ չպետք է անհարկի ձգձգվի հեռարձակման արտոնագրի մրցույթների անցկացումը: Այս պահանջն ինչպե՞ս է իրագործվելու:


-Այդ ուղղությամբ արդեն աշխատանքներ կատարվում են: Ես չեմ կարող ասել, թե ինչ փուլի է հասել ԱԺ համապատասխան հանձնաժողովի նախագահի` Աշոտյանի ղեկավարությամբ, ինչպես նաեւ ԵԽ փորձագետների մասնակցությամբ ընթացող այդ աշխատանքը, բայց տեղեկացած եմ, որ աշխատանքն արդյունավետ էր սկսվել:

- Եթե նորից պետք է փոփոխվի օրենքը, այդ դեպքում ինչո՞ւ սեպտեմբերին փոփոխվեց ՚Հեռուստատեսության եւ ռադիոյի մասին օրենքը, մանավանդ ՚Ա1+ՙ-ի հայցով Եվրադատարանի որոշումից հետո: Չէ՞ որ դատարանը վճռեց, որ խախտվել է ընկերության համապատասխան իրավունքը, երբ ՀՌԱՀ-ը հրաժարվել է ներկայացնել հեռարձակման մրցույթներում նրան մերժելու հիմքերը:


- Ցավոք, ես չեմ եղել Հայաստանում այն պահին, երբ օրենքը փոփոխվել է, որ կարողանայի արտահայտել իմ դիրքորոշումը: Այնուամենայնիվ` հայտնեմ հետեւյալը, որ դատական ակտը եւ օրենքի այդ փոփոխությունը ուղղակիորեն շաղկապված չեն: Օրենքը չի փոխվել դեռեւս այն ձեւով, որ պետք է փոխվեր: Ես կարծում եմ, երբ մերժում ես ստանում մի որեւէ հանձնաժողովի կողմից քվեարկությամբ, սկզբունքորեն դժվար է ակնկալել պատասխան, թե ինչու մերժվեցիր: Երբեմն շատ դժվար է ասել` ինչու 10 թեկնածուներից ընտրել ես մեկին, եւ մյուս 9-ին` մերժել: Սակայն ՚Ա1+ՙ-ի դեպքում Եվրադատարանը հատուկ ուրվագծեց, որ սա հույժ կարեւոր է խոսքի ազատության համար: Սա բացառիկ դեպք է , երբ հանձնաժողովը մերժելիս պետք է հիմնավորի, որ հավակնորդը հասկանա, թե ինչու հանձնաժողովն այդպես գնահատեց: Այս է Դատարանի որոշման հիմնական գաղափարը, եւ այդ պետք է իր վերջնականապես տեղ գտնի մեր օրենսդրության մեջ:

-Եվրադատարանի որոշումը ենթադրո՞ւմ է, որ ՀՀ դատարանները պետք է վերանայեն այն որոշումները, որոնք կայացրել են ՚Ա1+ՙ-ի հայցերի հիման վրա:


-Սկզբունքորեն այդ չի նշանակում, որ վերանայման ենթակա են, սակայն դա նշանակում է, որ հայկական դատարանները ոչ այնպես են մեկնաբանել օրենքի դրույթները: Երբ խոսում ենք դատական սխալի մասին, ապա հարկ է ասել, որ դուք կարող եք Եվրադատարանում էլ գտնել որոշում, որը հակասում է նույն դատարանի նախկին որոշմանը` այն համարելով սխալ: Այն, ինչ ասում է այս գործով Եվրադատարանը, հետեւյալն է` հայկական դատարանի կողմից այսինչ օրենքի այսինչ դրույթի մեկնաբանությունը չի համապատասխանում Եվրոպական կոնվենցիայի այս պահին արված մեկնաբանություններին: Եւ միշտ չի, որ դատական ակտը վերանայվում է, որովհետեւ որոշ դեպքերում վերանայումը ոչինչ չի կարող տալ:

- Հայաստանը մեկ տարվա ընթացքում Ստրասբուրգում երեք անգամ հայտնվեց ծանր վիճակում: Դուք որպես պատվիրակության ղեկավար ի՞նչ եք զգում:


-Դժվար անցումային փուլ է, կնախընտրեի, իհարկե, որ նման հարցերի քննարկում չլիներ, այնուամենայնիվ, սա իրողություն է:

- ԵԽԽՎ 1643 բանաձեւում ասվում է, որ Մոնիտորինգի հանձնաժողովը շարունակելու է դիտարկումը եւ Վեհաժողովին ապրիլին կառաջարկի լրացուցիչ միջոցառումներ: Ի՞նչ է այդ նշանակում:


-Հենց դրանով է պայմանավորված, որ բանաձեւում ոչինչ չի ասված, հանձնաժողովը կքննարկի եւ որոշում կկայացնի:

-Ի՞նչ պատժամիջոցներ կարող են լինել, եթե…


-Կառաջարկեի ավելի լավատես լինել, ասենք` ինչպիսի քայլեր օժանդակելու, օգնելու, չնայենք միայն քննադատական տեսանկյունից:

- Դուք հուսո՞վ եք, որ մինչեւ ապրիլ Հայաստանը կկատարի՞ ԵԽԽՎ բոլոր պահանջները:


- Ես երբեւէ չեմ անում կանխատեսումներ, բայց իմ աշխատանքում ղեկավարվում եմ լավագույն սցենարով: Ես իմ առջեւ դնում եմ խնդիրներ ու փորձում եմ հասնել դրանց: Միշտ չէ, որ հաջողվում է, բայց դա չի նշանակում, որ իմ որդեգրած ռազմավարությունը սխալ է:

Զրուցեց Կարինե Ասատրյանը


Ստրասբուրգ