Ապագաղութացում. 2-րդ մաս. Վարուժան Ավետիսյանի հոդվածը
Աջակցիր «Ա1+»-ինԱպագաղութացում (Armexit) կամ կյանքի ճանապարհի մեկնարկ
Դարձյալ խոսք հայ երիտասարդությանը
Մաս 2-րդ (Մաս 1-ինը՝ այստեղ )
Ապագաղութացում-Armexit-ի գործընթացն սկսելու համար նախ անհրաժեշտ է ստեղծել հայկական սուբյեկտային գործոն, ինչը հնարավոր է, եթե հեռացվի գաղութային վարչակազմը և նրա փոխարեն ստեղծվի ազգային կառավարություն (պետական կառավարման ազգային համակարգ):
Մեր պարագայում գաղութային վարչակազմին հնարավոր է հեռացնել միայն ժողովրդային ընդվզման միջոցով, իսկ ազգային կառավարություն կարող է ձևավորվել «Ժողովրդի վստահության կառավարություն – Անցումային պետական կառավարման համակարգ – Նոր Սահմանադրության համապատասխան կազմավորված պետական կառավարման համակարգ» փուլային կերպափոխումների ճանապարհով:
Ազգային կառավարությունն արդեն պետք է կազմակերպի տարածաշրջանային ճարտարապետության վերանայումն ու գաղութային համակարգի լծակի չեզոքացումը, ինչի համար առնվազն անհրաժեշտ է.
- Հրաժարվել հայկական պետականությունը որպես ռուս-թուրքական դաշինքի ու ագրեսիայի մնացորդային արդյունք և իրավասուբյեկտություն չունեցած Խորհրդային Հայաստանի ժառանգորդ համարելու, ինչպես նաև իրավունքի անբաժանելի կոլեկտիվ սուբյեկտ հայությունից նրա արցախաբնակ հատվածը տարանջատելու հանցավոր ու կործանարար մոտեցումներից, որդեգրել 1-ին Հանրապետության ժառանգորդության, Հայրենիքի ու հայության այլ անօտարելի իրավունքների վերատիրացման ռազմավարություն, համայն հայության կամքն արտահայտելու հնարավորություն ունեցող ՀՀ-աբնակ և Արցախաբնակ հայության, ինչպես նաև ՀՀ ոչ հայ քաղաքացիների՝ որպես ամբողջական ու միասնական կոլեկտիվ սուբյեկտի, կամաարտահայտությամբ (հանրաքվեի միջոցով) հիմնադրել Նոր Հանրապետություն ներկայիս ՀՀ պաշտոնական տարածքի և Արցախի սահմանադրական տարածքի վրա՝ «Հայաստանի Հանրապետություն» անվանմամբ:
- Մեկնարկել միջազգային իրավունքի սկզբունքների ու նորմերի և գործող միջազգային պայմանագրերի հենքի վրա Հայրենիքի և հայության այլ անօտարելի իրավունքների վերատիրացման իրավաքաղաքական գործընթաց և, առաջնահերթորեն՝
ա) հայությանը և Հայաստանին վերաբերող մասով անվավեր ճանաչել այդ իրավունքները մերժող և/կամ սահմանափակող բոլոր միջազգային պայմանագրերն ու պայմանավորվածությունները, ինչպես նաև այլ իրավական ակտերն ու գործողությունները, այդ թվում՝ միջազգային իրավունքին հակասող՝ 1921 թ. մարտի 16-ի Մոսկվայի պայմանագիրը և 1921 թ. հոկտեմբերի 13-ի Կարսի պայմանագիրը, ինչպես նաև 1922 թ. դեկտեմբերի 30-ի ԽՍՀՄ կազմավորման մասին պայմանագիրը,
բ) առաջադրել Նոր Հանրապետության իրավազորության հաստատումը Նախիջևանի և Կուր գետի աջ ափի տարածքներում՝ որպես այս գործընթացի հերթական քայլ:
Միայն այսպիսի արմատական, մեր նկատմամբ 100 տարի առաջ ռուս-թուրքական դավադիր գաղութարար դաշինքի ձեռքով իրականացվածին համարժեք քայլերով է հնարավոր իրավիճակ և տարածաշրջանային ճարտարապետություն փոխելու սկիզբ դնել և մեկնարկել գաղութային համակարգի հենքի խարխլման և Հայաստանը կառավարող գաղութային լծակի չեզոքացման դրանով իսկ՝ ապագաղութացված ինքնուրույն հայկական գործոնի ձևավորման գործընթաց:
Եթե չունենանք անհրաժեշտ կամք ու վճռականություն, ապա դատապարտված ենք ռուսական գաղութատիրության սարդոստայնում մնալու և արյունաքամ լինելով վերանալու: Իսկ եթե գիտակցենք տարածաշրջանում տեղի ունեցող աշխարհաքաղաքական զարգացումների շնորհիվ առաջացող հնարավորությունները, սահմանների վերաձևման անխուսափելիությունը և թամբենք այս փոփոխությունների ալիքը, ապա սկիզբ կդնենք Հայրենիքի վերատիրացման և ազգային առաքելության վերաստանձնման։
Միևնույն ժամանակ՝ այս քայլերը բավարար չեն ապագաղութացման համար: Դրանք անհրաժեշտ են որպես ապագաղութացման պայմաններ և նախադրյալներ և միայն ասպարեզ ու հնարավորություն են բացում դրա համար:
Ուստի, բացի դրանցից, Ռուսաստանից ապագաղութացումը ենթադրում է նաև գործողությունների համալիր ծրագիր: Այդ ծրագրի առաջնահերթ գործողությունները պետք է լինեն (հերթականությունը կարևոր է, զուգադրումը՝ հնարավոր).
- դուրս բերել ՌԴ սահմանապահ զորքերը և ՀՀ պետական սահմանի համապատասխան հատվածները հանձնել ՀՀ Սահմանապահ զորքերին,
- չեղյալ հայտարարել ՌԴ հետ ՀՕՊ միասնական համակարգի և զորքերի (ուժերի) միացյալ խմբավորման վերաբերյալ պայմանագրերը,
- դուրս գալ ՌԴ առանցքի շուրջ ստեղծված վերպետական ու դաշինքային բազմակողմ ձևաչափերից (ՀԱՊԿ, ԵԱՏՄ, ԱՊՀ),
- իրագործել ապակոմունիզացման և ապախորհրդայնացման (անհրաժեշտ մասով՝ ապառուսականացման) ծրագիր,
- իրականացնել քաղաքական, տնտեսական և գործակալական լյուստրացիա (գաղտնազերծում) և ապահովել պետությունը զավթած հանցավոր համագործակցության (գաղութային վարչակազմի և հանցակիցների) դատաիրավական պատասխանատվություն, ինչպես նաև պետության ու քաղաքացիների քաղաքական, քաղաքացիական, տնտեսական ու սոցիալական խախտված իրավունքների վերականգնում,
- դուրս բերել ՌԴ ռազմակայանը ՀՀ տարածքից,
- ազգայնացման կամ այլ եղանակով ազգային վերահսկողություն հաստատել ռուսական կողմի սեփականությանը կամ կառավարմանը հանձնված ռազմավարական ենթակառույցների ու օբյեկտների նկատմամբ:
Որպես ամփոփում
Մեր ազգային մարմնի և պետականության շարունակական քայքայման հիմնական պատճառը հայության քաղաքական գիտակցության գաղութացումն է ռուս-թուրքական դավադիր երկընտրանքի համատեքստում: Այն հանգեցնում է «չարյաց փոքրագույն»-ի մտածելակերպի արմատավորման և դրա ազդեցությամբ՝ թուրքական յաթաղանից ռուսական սվինի հետևում պատսպարվելու ընտրության, ինչն էլ իր հերթին հանդուրժելի և ընդունելի, հետագայում նաև՝ նույնիսկ հարազատ է դարձնում ռուսական սապոգը: Նման ընտրություն կատարում է այն ազգը, որի քաղաքական գիտակցությունը և վերնախավը արդեն որոշակի չափով կորցրել են ազգի քաղաքական ինքնության պահպանման համար անհրաժեշտ որակները (արժանապատվություն, ազատատենչություն, մտքի և կամքի ռազմավարական տրամաչափ, ինքնուրույնության ձգտում և այլն): Որպես արդյունք՝ այդպիսի ընտրություն կատարած ազգի աղետալի ընթացքը կանգ չի առնում, նա կորցնում է մտքի, կամքի և ուժի իր առանցքը, որպես համակարգ կորցնում է իր գործառույթը, քայքայվում և հայտնվում է գաղութարարի ուղեծրում, դառնում նրա առանցքի շուրջը պտտվող արբանյակ, իսկ իր համակարգի տարանջատված բաղադրիչները մաս են կազմում գաղութարարի համակարգին և ծառայում նրա գործառույթին: Նման ազգը վերածվում է շագրենի կաշվի պես նվազող էթնոկրոնական համայնքի, իսկ նրա վերնախավը՝ գաղութարարին իր ազգային շահի հաշվին սպասարկող ռեսուրսի: Ընդ որում՝ վերնախավը կիսվում է. երևելի անհատների մեծ մասն ամբողջությամբ զատվում է նրանից և մաս կազմում գաղութարարի վերնախավին, իսկ արդեն ռազմավարական տրամաչափ չունեցող «ազգային» վերնախավը դառնում է օտար տիրոջ գավառական հաճկատար։
Այսպիսի ընտրությունը սպիտակ ցեղասպանության միջոցով կամովին ոչնչացման ճանապարհ է: Միայն այն հանգամանքը, որ տվյալ ազգի ինքնությունը բնութագրող և պահպանող բաղադրիչները (առաքելություն, մշակույթ, պետական կառավարման համակարգ, վերնախավ, պաշտպանական կարողություն և այլն) ստորադասվում և/կամ նույնացվում են գաղութարարի ինքնության համապատասխան բաղադրիչներին, իսկ նրա երևելի անհատները դառնում են գաղութարարի մոտ հոգևոր-քաղաքական գերությունն ապահովող պաշտամունքային «պանթեոնի» կուռքեր (մադաթովներ, լորիս մելիքովներ, իսակովներ, բաղրամյաններ և այլն՝ միայն Ռուսաստանին՝ 40 հազար երևելի անհատ, մինչդեռ այդ ներուժով կարելի էր մի քանի անգամ ազգային պետություն կառուցել), կատալիզատորի նման հեշտացնում և արագացնում է ազգային ռեսուրսի մարսումն ու յուրացումը գաղութարարի համակարգում: Այս երևույթին էապես նպաստում է նաև այն հանգամանքը, որ նման վիճակում հայտնված ազգի աշխարհը կորցնում է մոլորակային մասշտաբը և սահմանափակվում իրեն կլանող գաղութարարի տիրապետության տակ գտնվող տարածքում:
Ռուս-թուրքական երկընտրանքի, ռուսական գաղութատիրության արյունաքամող ցեղասպան սարդոստայնից դուրս պրծնելու և ազատ ու արժանապատիվ կյանքի ճանապարհով գնալու ուղին ազգային և անձնային մակարդակներում հոգևոր, մտավոր, քաղաքական ու տնտեսական ապագաղութացումն է, մոլորության ու գերության այդ «քառսուն գազ հորից» մեր Հայկական ելք-Armexit-ը, ինչից հետո միայն աշխարհի և մարդկության լիարժեք մաս ու լիիրավ անդամ դառնալու լույսը և ասպարեզը կբացվեն մեզ համար:
Ապագաղութացման, ազատ ու արժանապատիվ կյանքի ճանապարհը բռնելու առաջամարտիկը ապագայի տեր երիտասարդությունն է՝ մեր առաջադեմ, լուսավոր ու կենսունակ ուժը:
Ուստի այս հոդվածը ևս և մեր խոսքն ու սպասումն առհասարակ՝ առավելապես ուղղված է քեզ՝ հայ երիտասարդություն՝ մեր շղթաները փշրողին ու վաղվա օրը կերտողին:
Մի՛ մնա ստրկություն տեսած ավագ սերնդի հույսին, այլ ստանձնի՛ր գալիքի պատասխանատվությունը և տա՛ր մեզ կյանքի ճանապարհով դեպի Արարատյան առաքելություն:
