«Lydian-ը 5 անգամ փոխել է հանքի շահագործման նախագիծը» (տեսանյութ)
Ամուլսարի ոսկու հանքավայրի շահագործման ոչ միայն վնասներն են աղաղակող, այլև դրա հետ մեկտեղ կան ակնհայտ ապօրինի գործողություններ. Այս մասին այսօր բարձրաձայնեց տնտեսագետ Թաթուլ Մանասերյանը։ «Այն ընկերությունը, որ տվել է իր հաշվետվություններն Ամուլսարի վերաբերյալ, պետք է նաեւ ներկայացներ մասնագիտական հետազոտություններ: Մարդիկ ազնվորեն խոստացել են, որ ոչինչ չեն արել, ավելին 405 հզ դոլար են պահանջում, որ նոր միայն հարկ համարեն կատարել բիոքիմիական ուսումնասիրություններ: Ստացվում է, որ իրենք ստացել են թույլտվությունը հանքի շահագործման՝ առանց հստակ ուսումնասիրություններ կատարելու»: Օֆշորային գոտում գրանցված Lydian International Limited ընկերությունը, որը զբաղվում է հանքի շահագործմամբ 2005-ից առ այսօր, ամենաքիչը 5 անգամ փոխել է նախագիծը, բազմաթիվ անգամ վերագնահատել է հանքարդյունահանվող պաշարների ծավալները՝ ասում է Հայկական բնապահպանական ճակատի անդամ Լևոն Գալստյանը. «Սկզբից ոսկու պաշարը 16,5 տոննա էր, հետո դարձավ 54 տ, այնուհետեւ 73, հիմա էլ խոսքը գնում է 100 տ-ի մասին: Ամբողջ այս շղթան իրենից ներկայացնում է մանիպուլյացիաների շարք, որը բերելու է մեզ կանգնեցնի վտանգի առաջ»: Բնապահպանի խոսքով իրենք ուսումնասիրել են ընկերության փաստաթղթերը եւ պարզել, որ ընկերությունը փորձառություն չունի նման ծրագրեր իրականացնելու, իրենց միակ ծրագիրը Ամուլսարի ծրագիրն է, որն իրենց համար փորձադաշտ է: Հայաստանի կառավարությունն ըստ էության չունենալով գնահատման մեխանիզմներ չի կատարել ոչ մի իրական գնահատում եւ առանց դրա որոշում է կայացրել: «Եթե Հայաստանը էկոլոգիական վնասի գնահատման մեխանիզմներով իրականացնի ուսումնասիրություններ, ապա բացի Քաջարանի հանքավայրից, մնացած բոլոր հանքերը չեն շահագործվի, որովհետեւ կապացուցվի, որ դրանք տնտեսապես շահավետ չեն, քանի որ դրանց էկոլոգիական վնասն ավելի շատ է»: Ըստ բնապահպանի՝ բյուջե մտնող գումարն ավելի կարեւոր է, քան էկոլոգիական վնասները: «6 երկրներում աղքատ ոսկու հանքավայրերից ցիանիդով ոսկու կորզման եղանակով արդյունահանումն արգելվել է, այսինքն՝ այն հանքավայրերը, որտեղ 1 տ-ում 2 գրամից պակաս է ոսկու պարունակությունը, ցիանիդով արդյունահանումն արգելվում է , որովհետեւ էկոլոգիական հետեւանքներն ահռելի են: Իսկ Ամուլսարում ունենք միջին պարունակությունը 0,78 գրամ 1 տոննայում, հետեւաբար այս հանքավայրի շահագործումն անիմաստ է եւ ոչ շահավետ»: Հիշեցնենք, որ Հայաստանի կառավարությունը թույլ է տվել այս ծրագրի իրականացումը, որն անկառավարելի վտանգ է ոչ միայն Արփա և Որոտան գետերի ավազանների բնական միջավայրի, Ջերմուկ առողջարանային քաղաքի, Սպանդարյանի և Կեչուտի ջրամբարների, այլ նաև տարածաշրջանի քաղցրահամ ջրերի գլխավոր շտեմարան համարվող Սևանա լճի համար։ Նախատեսվում է 10 տարվա ընթացքում տարեկան վերամշակել 10 մլն տոննա հանքաքար՝ Արփա գետից և Գնդեվազ գյուղից մոտ 1000 մետր հեռավորության վրա։
