Ազգագրագետը՝ ՀՀԿ կանանց վարքի մասին
Ազգագրագետ, նկարչուհի Լուսիկ Ագուլեցու կարծիքով` Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառումները պետք է լինեն հնարավորինս շատ, որը կնպաստի մարդկանց իրավագիտակցության մակարդակի բարձրացմանը: «Մարդիկ կան, ովքեր ապրում են անցյալը հիշելով, իսկ ոմանք էլ ապրում են միայն ներկայով` մեկ օրվա համար, իսկ անցյալի հիշողությունները հնարավոր չէ վերանան այն մարդկանց մոտ, ովքեր ավելի գիտակ են ու հասկացող, ապագան ավելի լավ են պատկերացնում»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում շեշտում է տիկին Ագուլեցին: Լուսիկ Ագուլեցուց հետաքրքրվեցինք նաև, արդյո՞ք Հայոց ցեղասպանության խորհրդանիշը հանդիսացող անմոռուկ ծաղկի պատեհ-անպատեհ առիթներով կիրառությունը չի նվազեցնում իր մեջ պարունակող խորհուրդը` «Հիշում եմ և պահանջում»: «Դա նույնն է, ինչ-որ ասես, թե ինչու են Նոր տարվա համար կանաչ-կանաչ եղևնիները կտրում,զարդարում, կամ ինչու են Ամանորին այդպիսի սեղաններ գցում: Ամեն մի բան ունի իր խորհուրդը: Ինչ-որ մի բան պետք է անեն, որ ապացուցեն աշխարհին նախկինում կատարվածը, և հասնել նրան, որ ամբողջ աշխարհը, մարդկությունը դա ճանաչի: Մարդկանց բարձր բանականության հասցնելու համար է այդ ամենն արվում: Անցել է արդեն 100 տարի, բայց մինչ օրս էլ մարդիկ մնացել են վայրենի»,- ասաց նա: Հիշեցնենք, որ ապրիլի 4-ին շուրջ 3000 կին այցելել էր Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիր, այդ թվում նաև ԱԺ փոխնախագահ Հերմինե Նաղդալյանն ու ՀՀԿ խմբակցության այլ պատգամավորներ ու ներկայացուցիչներ: Նրանց վարքագիծը Ծիծեռնակաբերդում բազմաթիվ քննադատությունների տեղիք տվեց: Ազգագրագետն այդ քննադատություններին լուրջ չի վերաբերվում: Տիկին Ագուլեցին այս համատեքստում նկատում է, որ սուգ անելը ևս գործին օգուտ չի բերում: «Դե իրենք ծես են արել, ծեսը ողբերգությունից տարբերվում է, դրանք տարբեր բաներ են: Նոր մահացածներ չեն այնտեղ թաղված, որ ասեինք , թե այդ կանայք պետք է այնտեղ գնային ողբալու:Պարզ է, որ պետք է այդպիսի տրամադրությամբ լինեին, որ կարողանային ծես անել, այսինքն, որ հիշատակեն, որ եղելությունը ներկայացնեին, որ մարդիկ էլ իմանան, թե ինչի համար է դա եղել, որ ճանաչման գործընթացին էլ ընթացք տան:Այդ բոլորը արվում է ընթացք տալու համար»,-շեշտեց Լուսիկ Ագուլեցին: Այսինքն՝ համարժե՞ք եք գնահատում նրանց պահվածքը կատարված պատմական իրադարձությանն ու իրենց գտնվելու վայրին: Մեր այս հարցին ի պատասխան ազգագրագետը նշեց. «Յուրաքանչյուրը յուրովի է փորձում իր խոսքն ասել, յուրաքանչյուրն իր մասնագիտության համապատասխան է փորձում մասնակից լինել և ցուցադրել այն, ինչ-որ եղել է: Ես նկարչուհի եմ, ճիշտ է չեմ նկարում Եղեռն, քանի որ ես դա հոգեբանորեն չեմ ապրել, չեմ տեսել, բայց երկիր եմ կորցրել, հոգեբանորեն կապված եմ մեր ակունքներին, մշակույթին: Ես էլ ազգային տարազներ եմ անում, որոնք պետք է ներկայացնեմ Գերմանիայում և Իտալիայում»,-ընդգծում է տիկին Ագուլեցին՝ հավելելով նաև, որ եթե կա ազատ խոսք , ուրեմն հնարավոր է, որ յուրաքանչյուրն արտահայտվի յուրովի: «Եթե ծրագիր կա, ուրեմն ինչ-որ մեկն է որոշել, որ այդպես անեն: Ես իրավասու չեմ ասելու` ճիշտ էր դա արդյոք, թե սխալ»:
