Սերժ Սարգսյանը կարող է.... նրան նշանակել վարչապետ
ԲՀԿ առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանի հանդեպ հաշվեհարդարը Սերժ Սարգսյանի միակ «քաղաքական» գործողությունն էր 2011-ի նոյեմբերին հռչակված բուժուադեմոկրատական հեղափոխության մեկնարկից հետո։ Ցանկացած հաշվեհարդար, մենք դա մարտի 1-ից գիտենք, փակում է քաղաքական ցանկացած զրույց։ Ըստ այդմ, ի՞նչ ազատություններ երաշխավորեց իր համար Սերժ Սարգսյանը իշխանափոխությունն այսքան փառավոր եղանակով տապալելուց հետո։ -Սերժ Սարգսյանն ուզածդ պատրվակով կարող է ԱԺ վերադարձնել «Հարսնաքարի» տիրոջը՝ Ռուբեն Հայրապետյանին։ Ո՞վ է այսօր հիշում Վահե Ավետյանին։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է բարձրացնել ուղեւորափոխադրող տրարնսպորտի ուղեվարձը։ Ընդ որում ոչ թե միանգամից 100 դրամով, այլեւ 200, 300, 500 կամ նույնիսկ հազար։ Հաշվեհարդարային շոկը մնում է չհաղթահարված, հետեւաբար, հատուկենտ մարդկանց փողոց դուրս գալը իրավիճակը չի փրկի։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է Վատիկանից Հայաստան բերել Միքայել Մինասյանին եւ նշանակել, ասենք, Հայաստանի վարչապետ։ Ու՞մ ինչով կզարմացնի կամ կտագնապեցնի։ Եվ ինչո՞վ է սա ավելի վատը կամ լավը բոլոր այն հաշվեհարդարներից, որոնք 2008-ից ի վեր բերվում են Հայաստանի քաղաքացու գլխին։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է հատուկ հրամանագրով պաշտոնականացնել Ալեքսանդր Սարգսյանի բաժինքը Հայաստանի ամբողջ տնտեսության վրա։ Ինչո՞վ է այս մարդը ավելի տհաճ այդ բաժինքի մի մասի վրա նստած Հովիկ Աբրահամյանից, Գագիկ Խաչատրյանից կամ Սամվել Ալեքսանյանից։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է հրապարակավ գրողի ծոցն ուղարկել «Նաիրիտի» բողոքավորներին։ Դա հենց այն է, ինչը նա մինչեւ այսօր արել է միջնորդավորված՝ Հովիկ Աբրահամյանի կամ Երվանդ Զախարյանի միջոցով։ Ուրեմն, կորչեն միջնորդները։ Սերժ Սարգսյանն ի՞նչ խնդիր ունի՝ վերընտրությա՞ն։ Իսկ ինքը ե՞րբ է նման խնդիր ունեցել։ Ի՞նչ կապ ունի որեւէ մեկի քվեն նրա նախագահ դառնալու փաստի հետ։ Ինքը ինչու՞ պետք է մտածի «Նաիրիտի» բողոքավորների քվեների մասին։ -Սերժ Սարգսյանը այսօրվանից սկսած իր համար ցանկացած որեւէ օր կարող է առանց քննարկման հանրաքվեի դնել Սահմանադրական բարեփոխումների իր համար ցանկալի որեւէ տարբերակ, որը կարող է երաշխավորել իր կայսր, թագավոր, առաջնորդ, նախագահ, բռնապետ, վարչապետ տիտղոսներից յուրաքանչյուրի ցմահ պատկանելությունը։ Ըստ իս, նա առանց որեւէ խնդրի, կարող է բոլոր այդ տիտղոսները «բիրիքով» մեկ անձի մեջ սահմանադրականացնելու հարց լուծել։ Որովհետեւ ի՞նչ կապ ունի դրանցից յուրաքանչյուրի սահմանադրականությունը։ Մարդը կարող է եւ վերջ։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է զենքի ուժով ցրել բողոքի ցանկացած գործողություն կառավարության կամ Բաղրամյան 26-ի դիմաց։ Կարծում եք, մենք՝ շարքային քաղաքացիներս, ընդդիմադիրները բավականաչափ ռեսու՞րս ունեն զարմանալու կամ դրանք հակաօրինական համարելու։ Ո՞վ է նրանց կարծիքը հարցնում։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է Հայաստանի վարչապետի պաշտոնին վերադարձնել անկախ Հայաստանի պատմության մեջ ամենախայտառակվածին՝ Տիգրան Սարգսյանին։ Հորիզոնում որտե՞ղ է ուրվագծվում հաջորդ եռյակը։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է պաշտոնանկ անել Հովիկ Աբրահամյանին; Այլեւս չկա քաղաքական գործոն համարվող խնամին, որի հանդեպ սարսափեց Սերժ Սարգսյանը պաշտոնանկ արեց Տիգրան Սարգսյանին; -Սերժ Սարգսյանը բանավոր հրամանագրով (միայն եթե գրավորի հավես չունի կամ վիրավորական է նման հրամանագիրը հայերեն գրել) կարող է Հայաստանի պաշտոնական լեզու հռչակել ռուսերենը, ադրբեջաներենը կամ թուրքերենը։ Ըստ ճաշակի։ Իր կարծիքով, ու՞մ ազգային զգացումները նա կվիրավորի դրանով։ Չէ՞ որ Հայաստանում գոյություն ունի միայն նրա կարծիքը։ Եթե իհարկե, հավես ունի կարծիք ունենալու։ -Սերժ Սարգսյանն այլեւս պարտավոր չէ մարտի 5-ին այցելել Եռաբլուր հիշելու Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը, ինչպես եւ վարվեց այս տարի (հանուն արդարության՝ պետք է ասել, որ վերջին անգամ Վազգեն Սարգսյանի շիրիմին նա այցելել է 2009-ի մարտի 5-ին)։ Ու՞մ, ի՞նչ ապացուցելու կարիք ունի այդ մարդը։ -Սերժ Սարգսյանը կարող է հայտարարել, որ «Մարտի 1-ի էջը փակված է»։ Ինքը ե՞րբ է հայտարարել, որ մեր պատմության էդ մի դրվագը դեռ կրծում է իր հոգին։ Այս տարվա փետրվարի 17-ից հետո ինքն այլեւս կարիք չունի նույնիսկ իր հոգու տեղն իմանալ։ Որ պետք լինի, Աստված տեղը կասի։ Մհեր Արշակյանի հոդվածն ամբողջությամբ կարդացեք «Ա1+»-ի բլոգում
